Kilimanjaro

Kilimanjaro

poniedziałek, 9 maja 2016

"...zachwytu swego nie wysłowisz ..."

Czego nasze dzieci uczą się w górach?


  To pytanie  towarzyszyło mi podczas wczorajszej wędrówki, a odpowiadając sobie na nie, w pierwszej chwili, pomyślałam o: wytrwałości, pokonywaniu własnych ograniczeń, planowaniu itp.
jednak dużo bardziej ucieszyła mnie kolejna myśl. Myśl, która przypomniała mi o .. zachwycie!
Zachwycie, którego nie można opowiedzieć, którego nie można przekazać. Zachwycie, którego można jedynie doświadczyć - wędrując. To ciekawe, że wędrując w górę możemy równocześnie wędrować w głąb - w głąb siebie!

P.s
i znów trochę poezji, tym razem śpiewanej:
"Ballada z gór"
https://www.youtube.com/watch?v=KB-3k0CVZdE

"Jednak iść! Przecież iść! Będę iść!"

Myśląc o wędrowaniu...

"Wędrówką jedną życie jest człowieka" E. Stachura


Wędrówką jedną życie jest człowieka; 
Idzie wciąż, 
Dalej wciąż, 
Dokąd? Skąd? 
Dokąd! Skąd! 
Dokąd! Skąd! 

Jak zjawa senna życie jest człowieka; 
Zjawia się, 
Dotknąć chcesz, 
Lecz ucieka? 
Lecz ucieka ! 
Lecz ucieka ! 

To nic! To nic! To nic! 
Dopóki sił 
Jednak iść! Przecież iść! 
Będę iść! 

To nic! To nic! To nic! 
Dopóki sił, 
Będę szedł! Będę biegł! 
Nie dam się! 

Wędrówką jedną życie jest człowieka; 
Idzie tam, 
Idzie tu, 
Brak mu tchu ? 
Brak mu tchu ! 
Brak mu tchu ! 

Jak chmura zwiewna życie jest człowieka! 
Płynie wzwyż, 
Płynie w niż! 
Śmierć go czeka? 
Śmierć go czeka ! 
Śmierc go czeka ! 

To nic! To nic! To nic! 
Dopóki sił 
Jednak iść! Przecież iść! 
Będę iść! 

To nic! To nic! To nic! 
Dopóki sił, 
Będę szedł! Będę biegł! 
Nie dam się! 

To nic! To nic! To nic! 
Dopóki sił 
Jednak iść! Przecież iść! 
Będę iść!